شب یلدا

زندگی را با سادگی در محیطی شاد و افرادی صادق همراه با معیار های مذهب و قیود و سنت آغاز کردم به سال 1334 تهران . کودکی کنجکاو و بسیار حساس بودم ریز نقش و فعال هوشیار و زرنگ . پیش از اینکه به مدرسه بروم خواندن و نوشتن را آموخته بودم از دامن مادر و خواهر بزرگتر .شعر و موسیقی را دوست داشتم موسیقی را از نوا های طبیعت و آوای دلنواز پرندگان و شعر را از لب مادر می شنیدم . دو بیتی های باباطاهر و قرائت سوره های کوتاه قرآن اعتبار کودکیم بودند . بازی را بسیار دوست داشتم و هرگز وسیله ای را خراب نمی کردم .بعد از شروع به مدرسه عاشق مطالعه بودم از هر تکه کاغذ یا مجله ای که دست می یافتمکتاب های زیادی خوانده ام ...در کنار تحصیل به هنر هایی مانند خیاطی که مهارت بسیار داشته ام و گلدوزی و گلسازی با پارچه و گل آرایی و فن زیبایی را آموخته بودم ، دخترکان زیادی که به عنوان عروس به سر منزل بخت می رفتند برای ثواب می آراستم و از شادی آنان شادمان می شدم . دختر های ساده آن دوره که با مهارت دست هایم تغییر می کردند و به سان پری و حوری چشم ها را خیره می کردند . عاشق گل وگیاه هستم  ، حیوانات به ویژه حیوانات اهلی را دوست دارم . در کنار تحصیل و هنر ، شعر می سرودم و به این شکل زندگی را زیباتر از آنچه هست در ذهنم جای میدادم .  برچسب‌ها: خاطراتی از دختر ایران شب یلدا...

به عشق دل معلم شدم و در مقطع ابتدایی در کنار قشر معصوم و بی آلایش سالیان دراز همدل و همنوا بوده شور و حالی داشتیم و این زیباترین بخش از زندگی من است . چشمان مشتاق و امید دل های کوچکشان توانم را مضاعف می کرد سر از پا نمی شناختم لحظه ای را غافل نبودم برای تعلیم و تربیت و آرامش روانشان با جان و دل می کوشیدم .    رشته ی تخصصی من مربی کودک است اما روانشناسی هم خوانده  ام ولی به خاطر فرزندان خود که دور از مادر نباشند فارغ التحصیل نشدم . در کنار همسر و سه فرزندم زندگی پر شوری داشتم . اما بخشی از زندگیم که همانند رویاست و گاه در آن سیر و سیاحت می کنم  دورانی است که در منزل پدر بودم همه ی تابستان ها را پس از تعطیل شدن مدارس به ییلاق می شتافتم به دیار نور می رفتیم و در دل طبیعت مانند فرزند خیالی ژان ژاک روسو "امیل" پرورش می یافتم .  با طبیعت در آمیختن را تجربه می کردم . مبارزه با دشواری ها ، و تلاش برای معاش و نشو و نما نمودن را همراه با بوسه ی باد و باران ، کنار چشمه ساران و نغمه ی جان پرور پرندگان جانم پرورش می یافت و بال و پری از خیال می یافتم تا به پرواز در آیم . همانند : خواب پرواز که آسوده از زمین کنده می شوی و در فضا آرام و سبک در دست های نسیم به این سو و آن سو می تازی و غرق لذت و آرامش می شوی .  آری انسان اولین نیازش به طبیعت است  و طبیعت پاسخگوی احتیاجات بشر است .  اکنون پس از سال شب یلدا...

ز دوریت افسرده و دل غمینم                    چه داند کسی در چه حالی چنینم   تو که دل بریدی ز ما ، یا رمیدی                فرو ریخت آن سازه ی آخرینم   وفا داشتی وعده هایی طلایی                     همی گفتی ای نازنین من همینم   کجا رفته ای در غبار شب تار                    کجا گم شدی ای مه بی قرینم  به تاری گرائید چشمانم از نم                      نخواهم ز بعد تو چشمی ببینم  اگر طی شد آن شادمانه بهارم                     یکی تیر در چله باشد کمینم  نه آهی نه خشمم براه تو چشمم                    تو را بی قرارم ز هجرت حزینم  چنان حلقه ای مهرت آویز جانم                   تو که گفتی انگشتری من نگینم  نبینم گر آن قامت سرو نازت                      به پای تو پایم تو ای مه جبینم  نه بر باغ میلم نه بر کوه و صحرا               مگر بر مزارت گل بوسه چینمبرچسب‌ها: دل نوشته های من شب یلدا...

شب یلدا...

خداوند زیبا و جاودانه است ازلی و ابدیست

آنان که خدای را عاشقند میل به جاودانگی دارند و می خواهند با بروز این میل اثری از خود بجای گذارند تا بیشتر بپایند و به خدا نزدیک تر باشند و با این نگرش به دریای هنر رو می آورند .

برچسب‌ها: دل نوشته های من شب یلدا...

روزی ز سر شوق به همراه رفیقان              گشتیم روان بهر تفرج سوی کاشان    بودند همه شاد و غزل خوان و دل افروز        فارغ ز غم دل همه سرمست به آن روز  مجبوب به آواز دمادم همه دم خواند               از صوت قشنگش نفراتی به عجب ماند  روحانی آن جمع بده شاد و دل آزاد               بس شعر و ترانه ز قدیم خواند به فریاد  او مسگری ولیدر دل زنده و بیدار                 بر کودک و بر پیر و جوان جمله همه یار  استاد اجل رستمی و پیر دل آگاه                   پیوسته همی خواند غزل در طی آن راه   لیلی بگرفت دست سوی مانلی ناز                 تا آنکه شود چشم دلش روی وطن باز   یک جمع جوان نیز  چو گلهای بهاری            زیبا و ملوسک به نوا همچو قناری   مقصود بدی بر همگان سوی نیاسر               تا بوی گل و مهر وطن را بکشند بر  ایران که بود مأمن شیران و دلیران               بر دشت کویرش بنگر بس گل و ریحان  عاشق به گلی گل زخداوند نشانه                  مقصود بود او همه ابزار و بهانه   هر گوشه ی این خاک گهرریز جهان است      زیبایی و رز در همه ی ملک عیان است   گل را که بود عمر دو روزی و زمانی           دریاب گلابش که زگل داده نشانی   هم آمدن و رفتن ما چون گل زیباست             یک نام نکو همچو گلابیست که برجاست   بگرفت جلیلی به ثنا دست در آنروز              صد شکر به آن روز و امروز و همه روز  برچسب‌ها: گل شب یلدا...

ابرها فشرده و متحد بربام شهر جلوس کردند و به شورا بر آمدند  اما بخیلانه عزم رفتن کردند حاصل مشورت چند روزشان دریغ بود و حسرت قطره ای باران بر شهر ابر را دریغ آمد جایی ببارد که در آن نفاق و نادرستی، کینه و خودخواهی، عرف آن است. کاشکی یار و غمخوار یکدیگر باشیم و درمانی برای دردها، مهربانی را از هم دریغ نکنیم  شاید که بار دیگر ابر تیره در بالای شهرمان شاهد صفا و یکرنگی ما باشد و آنوقت ببارد و ببارد. تا زمین تشنه سیراب گردد و سخاوت همیشگی اش را بر ماا هدیه کند که هرکجا محبت است خدا همانجاست آری خدا محبت است روز شانزده آذر شب یلدا...

مژده برف سپید آمده است 

بوی عطر وامید آمده است

رخت شادی به پا کنیم کنون 

مهر امنً یجیب آمده است

شکر آنکه سلسله جبال البرز امروز هفده آذر جامه ی سپید برتن بیاراست.

متن دیروز را ورق برمی گردانم و مژده ی رحمت را جشن می نشینم آنگونه که آسمان نیز از سر مهر برف سپیدش را بر دامن البرز نشاند و رنگ صلح و آرامش را برای رزق و امیدواری، فروفرستاد.

سپاس ای پروردگار مهربان

برچسب‌ها: روز هفده آذر شب یلدا...

می‌رود آزر خرام و خوش نگار  تا به آرامی بخوابد کشتزار بردمد روح خزان سرد و خموش  باغبان آساید از جوش و خروش سوز و سرما چهره بنماید عیان تا که وصف الحال را باشد بیان فصل پاییز قشنگ و رنگ‌رنگ می‌شود تسلیم یارش بی‌درنگ یک شب طولانی و آغاز دی یک شب مستی نه از ترفند می یک شب شور و هیاهو بی حساب یک شب شعر و سرور و التهاب گرد هم آیند همه خورد و کلان با دلی شادان و خوش همداستان هم به گرمی آتشی برپا کنند دور هم بنشسته و نجوا کنند در شب زیبای یلدا خنده لب  قصه‌ها گویند از سودای شب شب چِره از هر رقم آماده است پر ز پیمانه اگرچه ساده است هندوانه با انار، آجیل جور  روی کرسی می‌نهند با عشق و شور زان شب تاریک روشن خانه‌ها گِرد هم شمع و گل و پروانه‌ها یادمان شهر عاشق پیشگان این شب یلدا نشان باستان ای سیه گیسو شبی یا صبح نور  کین همه آورده‌ای شور و وفور عشق و شوقی در دل ایرانیان پایه‌ی مهر و صفایی بی گمان تا بنی آدم به هم پیوسته‌اند دل به مهر و مهرورزی بسته‌اند زیستن آغاز و فرجامش دمیست دوستی کن دوستداری عالمیستبرچسب‌ها: شب یلدا 1397 شب یلدا...